امکانات مراقبت های بهداشتی گاهی می تواند منبع اصلی اضطراب باشد. اکثر مردم بیمارستان ها و سایر مراکز مراقبت های بهداشتی را با تجربیات منفی مرتبط می دانند. علاوه بر ارائه دهندگان خدمات درمانی، که این امکانات محل کار آنهاست، تقریباً هیچ کس نمی خواهد آنجا باشد.
بیماران ممکن است به دلایل مختلفی از اضطراب رنج ببرند که همیشه مربوط به درمان یا تشخیص آنها نیست. برخی از افراد معمولاً به آن “سندرم کت سفید” می گویند، که در آن فقط مراجعه به پزشک یا ورود به بیمارستان می تواند باعث اضطراب شود. پرستاران نقش مهمی در کاهش اضطراب دارند.
اضطراب را بشناسید. بسته به فرد و موقعیت، اضطراب می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال می تواند به صورت خشم، طعنه یا گوشه گیری ظاهر شود. پرستار می تواند در حین تکمیل ارزیابی اولیه یا با استفاده از مقیاس اضطراب مشابه مقیاس درد، اضطراب را ارزیابی کند.
مطالب پیشنهادی: پرستار بیماران مضطرب
به دنبال علائم غیر کلامی در حالت چهره و زبان بدن بیمار باشید. به خاطر داشته باشید که برخی از علائم ممکن است چندان واضح نباشند، یا ممکن است بیمار احساس اضطراب را انکار کند. برخی از علائم رایج اضطراب عبارتند از:
- افزایش ضربان قلب.
- مشکل در تمرکز.
- مشکلات گوارشی.
- مشکل خواب.
- مشکل در مدیریت درد.
- با بیمار صحبت کنید. ارتباط باز برقرار کنید تا بیمار راحت سوال بپرسد. به آنها به عنوان یک شخص احترام و علاقه نشان دهید. تصور نکنید که هیچ سوالی وجود ندارد، حتی اگر آنها نپرسند. درک موقعیت می تواند به کاهش ناامیدی کمک کند.
- به آنها و اعضای خانواده سلام کنید و خودتان را معرفی کنید.
- تشخیص آنها را مرور کنید، به آنها بگویید چه انتظاری دارند، و منطق را مرور کنید.
- تاخیر را توضیح دهید.
- توضیح ارائه دهید.
- از عبارات ساده برای جلوگیری از تصورات غلط و افزایش پذیرش آموزش استفاده کنید.
- سؤالات باز مانند «چه احساسی دارید؟» بپرسید. یا “چه کاری می توانم انجام دهم؟”
- ارتباط یکی از مهمترین مراحل است. به بیمار این امکان را می دهد که در مراقبت شما احساس احترام و اطمینان بیشتری داشته باشد. روز شما شلوغ است و بیماران بسیار بیشتری دارید، اما وقتی با هر بیمار هستید، آنها باید احساس کنند که تنها بیمار شما هستند.
- در نظر بگیرید که زبان بدن شما چگونه ممکن است ظاهر شود.
- تماس چشمی برقرار کنید، لبخند بزنید و تمام توجه خود را به آنها معطوف کنید.
- از ظاهر شدن بی‌علاقه، عجولانه یا حواس‌پرتی خودداری کنید.
- بنشینید – جلوی در بایستید.
- همدلی را ارائه دهید. تجربه هر بیمار منحصر به فرد است و ممکن است به شرایط مشابه واکنش متفاوتی نشان دهد. تجربه اضطراب با یک تجربه ناآشنا معمول است.
- از قضاوت ظاهر شدن بپرهیزید.
- با گفتن «هیچ چیزی برای ترسیدن وجود ندارد» اضطراب آنها را به حداقل نرسانید. درعوض، چیزی شبیه این بگویید: «بسیاری از مردم چنین احساسی دارند.»
- به یاد داشته باشید که اطلاعات را به اشتراک بگذارید و از اعضای خانواده حمایت کنید.
- جزوه ها و سایر اسناد را برای مرجع ارائه دهید.
- اگر پاسخی ندارید، کسی را پیدا کنید که دارد.
- به آنها اطلاع دهید که چه زمانی برمی گردید.
- آنها را به سایر کارکنان معرفی کنید.
- به بیماران کمک کنید تا آرام شوند. به جای اینکه به بیمار خود بگویید استراحت کند یا فوراً دارو ارائه دهید، تکنیک های آرام سازی را پیشنهاد کنید. آنها را بر اساس علایق بیمار فردی کنید تا تمرکز خود را بر روی سؤالات اساسی بدون پرداختن به موقعیت حفظ کنید.
- چراغ ها را کم کن
- از خانواده بخواهید که بیرون بروند تا بیمار استراحت کند.
- موسیقی آرام بخش ارائه دهید.
- حواس آنها را با فعالیت هایی مانند خواندن یا تماشای تلویزیون پرت کنید.
- آنها را تشویق کنید تا با دوستان یا خانواده صحبت کنند.
- تمرینات تنفس عمیق را پیشنهاد دهید.
ارائه مراقبت دلسوزانه
اگر برای ارزیابی اضطراب وقت بگذارید و روش هایی برای آرامش ارائه دهید، بیمار شما می تواند تجربه کلی بهتری داشته باشد. توسعه اولیه ارتباطات باز می تواند به ایجاد یک رابطه قابل اعتماد کمک کند. این می‌تواند به شما کمک کند تا روش‌هایی را برای کاهش اضطراب و درک نگرانی‌هایشان فردی کنید. سلامت تو بهترین مرکز خدمات پرستاری در تهران می باشد که دارای پرستاران با دانش می باشد. در صورت هر گونه سوال و نیاز به مشاوره با مشاورین ما تماس بگیرید.
