هر تعاملی که با فرزندتان دارید نوعی ارتباط است. این فقط در مورد کلماتی که می گویید نیست: لحن صدای شما، نگاه در چشمان شما و در آغوش گرفتن و بوسه هایی که می دهید. همه پیام هایی را به فرزند شما منتقل می کنند. نحوه برقراری ارتباط شما با فرزندتان نه تنها به او یاد می‌دهد که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند، بلکه رشد عاطفی آنها را شکل می‌دهد و در ادامه زندگی چگونه روابط برقرار می‌کند.
انواع ارتباطات چیست؟
ارتباط می تواند به دو شکل باشد: کلامی و غیرکلامی.
ارتباط کلامی
روشی است که ما با کلمات ارتباط برقرار می کنیم و شامل:
- زیر و بم و لحن صدا
- حرف هایی که میزنی
- گویش، یا استفاده از کلماتی که فرزندتان به بهترین شکل می تواند بفهمد.
ارتباط غیرکلامی
هم ارتباط عمدی و هم غیرعمدی از طریق زبان بدن است. این شامل مواردی مانند:
- حالات چهره
- ارتباط چشمی
- فضای شخصی
- حرکات دست
- لمس فیزیکی مانند در آغوش گرفتن
این 9 نکته را برای تمرین مهارت های ارتباط کلامی و غیرکلامی خود امتحان کنید:
1. گوش دادن فعال
گوش دادن فعالانه به کودکان کمک می کند تا احساس کنند شنیده شده و درک می شوند. با استفاده از حرکاتی مانند لبخند تشویقی و تایید تکان دادن سر، می توانید نشان دهید که با آنچه فرزندتان می گوید درگیر هستید و واقعا به آن اهمیت می دهید. پایین آمدن به همان سطح چشم کودکتان در حین صحبت کردن با شما می تواند به او کمک کند احساس امنیت و ارتباط بیشتری با شما داشته باشد.
با پرسیدن سوالاتی مانند “چی؟” نشان دهید که به طور جدی به حرف های آنها گوش می دهید. “چرا؟” و چطور؟”. این همچنین به فرزند شما کمک می کند تا با آموزش نحوه گفتن داستان و جزئیات درج کردن، مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشد.
2. گوش دادن انعکاسی
یک راه عالی برای اینکه به فرزندتان نشان دهید که به حرف های او توجه و اهمیت می دهید این است که مانند یک آینه رفتار کنید. آنچه را که به شما می گویند با استفاده از کلمات مختلف تکرار کنید. برای مثال، اگر فرزندتان بگوید: «دیگر با مارکو بازی نمی‌کنم»، می‌توانید با این جمله پاسخ دهید: «تو با دوستت بازی نمی‌کنی؟». این باعث می شود کودک شما بدون قضاوت احساسات خود را بیان کند. شاید تعجب کنید که چقدر آنها برای گفتن دارند!
3. واضح صحبت کردن
از زبانی استفاده کنید که برای کودک شما قابل درک و متناسب با سن او باشد. واضح و مشخص باشید و از کلمات تحقیر آمیز استفاده نکنید. استفاده از زبان محبت آمیز به ایجاد الگوی مثبت برای فرزندان شما کمک می کند. به یاد داشته باشید، مکالمه باید باعث شود که کودک شما احساس احترام و دوست داشتن کند.
مطالب پیشنهادی: وظایف پرستار کودک
4. اجتناب از رشوه
ارائه پاداش هایی مانند آب نبات برای رفتارهای اساسی ممکن است به نظر شما کنترل کوتاه مدت را به شما بدهد، اما به شما اجازه نمی دهد که مرزهای واضحی ایجاد کنید و می تواند منجر به بی اعتمادی بین شما و فرزندتان شود. سعی کنید انتظارات روشن و واقع بینانه ای در مورد آنچه که دوست دارید فرزندتان انجام دهد تعیین کنید، رفتار خوب را با دیدن آن تحسین کنید و از پیامدهای آرام برای تشویق رفتار بهتر در صورت نیاز استفاده کنید.
5. توضیح احساسات
برای کمک به رشد هوش هیجانی فرزندتان، مهم است که یاد بگیرد چگونه احساسات خود را نامگذاری کند. وقتی فرزندتان احساسات خود را به صورت شفاهی بیان می کند، با همدلی و بدون قضاوت به آنچه می گوید گوش دهید. در نظر بگیرید که زندگی از نگاه آنها چگونه به نظر می رسد. اگر کودک شما احساسات خود را به روشی غیرکلامی بیان می کند. برای مثال از طریق عصبانیت یا خنده و سرگرم شدن با انجام فعالیتی که از آن لذت می برد. به او کمک کنید تا کلماتی را بیان کند که چگونه احساس می کند، مانند خوشحالی، غمگینی، آرامش، آسیب دیده، ترس. گرسنه، مغرور، خواب آلود، عصبانی، درمانده، عصبانی، خجالت زده یا شاد.
6. استفاده از عبارات “توجه”.
وقتی فرزندتان را به خاطر اقدامات خاص تحسین می کنید، به او کمک می کند تا نسبت به خودش احساس خوبی داشته باشد و به او اجازه می دهد بداند که شما چه رفتاری را دوست دارید. به جای گفتن “کار خوب!” سعی کنید با عبارت «توجه به توجه» دقیق تر باشید: «من متوجه شدم که همه اسباب بازی های خود را بعد از زمان بازی کنار گذاشته اید. کارت خوب بود!”
7. با هم خوش بگذرانید
همانطور که فرزندان شما رشد می کنند، والدین می تواند کار جدی تری به نظر برسد. به همین دلیل است که لذت بردن با هم و لذت بردن از مکالمه آرام بسیار مهمتر است – این یک راه عالی برای تقویت رابطه شماست! با گفتن چیزهای مثبت در مورد چیزی که به آن اهمیت می دهد، توجه به علایق او و شوخی با هم راه هایی برای ارتباط با فرزندتان پیدا کنید. به یاد داشته باشید که با فرزندتان بخندید اما هرگز به فرزندتان نخندید.
مطالب پیشنهادی: چه زمانی کودک به پرستار نیاز دارد؟
8. تمرکز بر رفتار
اگر در مورد چیزی از فرزندتان ناراحت هستید، مطمئن شوید که انتقاد و نظرات شما متوجه رفتار اوست و نه به عنوان یک شخص. برای مثال، به‌جای «دوست ندارم که شما نامرتب هستید»، «دوست ندارم وقتی لباس‌هایتان را روی زمین می‌گذارید» را امتحان کنید.
9. رهبری با مثال
در نظر بگیرید که چه مثالی می زنید. والدین معرفی کودکان به دنیا هستند. آنچه فرزندتان می بیند شما انجام می دهید به همان اندازه مهم است که او می شنود که شما می گویید.
فقط به فرزندتان قولی بدهید که مطمئن هستید می توانید به آن عمل کنید. این به ایجاد و حفظ اعتماد بین شما و فرزندانتان کمک می کند.
به یاد داشته باشید که در برقراری ارتباط و برقراری ارتباط با فرزندتان همیشه راهبری با مهربانی و عشق است!
