بیماری مونو
بیماری مونو، به طور رسمی به عنوان عفونت ویروسی مونوکلئوز نامیده می‌شود. این بیماری ناشی از عفونت ویروس اپشتاین-بار (EBV) است که به طور عمده از طریق تماس مستقیم با ترشحات دهانی و ملتحمه یا از طریق تماس با آب خوردنی‌ها، برخی از اشیاء و نیز از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. بیماری مونو عمدتاً در دوران بلوغ و جوانی رخ می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد.
علائم و نشانه‌های بیماری مونو ممکن است شامل خستگی شدید، تب، گلو درد، تورم لوزه‌ها، التهاب ملتحمه، تورم لنفاوی و عقده های لنفاوی در گردن، بی‌حالی عمومی و اشکال در خواب باشد. علائم مونو ممکن است به مدت چند هفته یا حتی ماه‌ها ادامه داشته باشد.
عموماً بیماری مونو به‌طور خودبخود بهبود می‌یابد و درمان مخصوصی برای آن وجود ندارد. اما در صورت بروز عوارض جانبی جدی مانند تورم ریه‌ها یا آسم ریوی، نیاز به درمان و مراقبت پزشکی جدی تر خواهید داشت. در موارد نادر، ممکن است استفاده از مواد ضد ویروسی برای کنترل عفونت استفاده شود.
مهمترین روش‌های پیشگیری از بیماری مونو، شامل رعایت بهداشت شخصی مانند شستشوی دست‌ها با آب و صابون، اجتناب از تماس مستقیم با ترشحات دهانی و ملتحمه‌ها، عدم استفاده از اشتراکی وسایل شخصی مانند لیوان‌ها و مسواک با افراد مبتلا و استفاده از روش‌های جلوگیری از انتقال جنسی ناخواسته است. در صورت بروز علائم بیماری مونو، مشاوره پزشک خود را جستجو کنید.
علت بیماری مونو
بیماری مونو به عفونت ویروس اپشتاین-بار (EBV) برمی‌گردد. این ویروس از طریق تماس مستقیم با ترشحات دهانی و ملتحمه، تماس با آب خوردنی‌ها و برخی از اشیاء، و همچنین از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود.
ناحیه دهان و گلو به عنوان محل اصلی ویروس EBV برای ورود به بدن عامل اصلی محسوب می‌شود. از طریق برخی از سلول‌های دهانی و گلو، ویروس به لنفوسیت‌ها (یک نوع سلول سفید خون) نفوذ می‌کند و آنها را عفونت می‌کند.
اکثر افراد در طول زندگی خود با این ویروس آشنا می‌شوند ولی بسیاری از آنها علائم بیماری مونو را تجربه نمی‌کنند. در برخی افراد، سیستم ایمنی قادر به کنترل عفونت است و بهبودی رخ می‌دهد. اما در برخی از افراد، به دلیل ضعف سیستم ایمنی یا عوامل دیگر، بیماری مونو بروز می‌کند و علائم آن ظاهر می‌شود.
به طور کلی، بیماری مونو بر اثر عفونت ویروسی ناشی از EBV رخ می‌دهد.
درمان بیماری مونو
درمان بیماری مونو معمولاً بهبود ذاتی و خودبخودی است و در اکثر موارد نیازی به درمان خاص ندارد. درمان بیماری مونو بیشتر برای کاهش علائم و تسریع فرآیند بهبودی متمرکز است. در ادامه، چند راهکار درمانی برای مدیریت بیماری مونو آورده شده است:
- استراحت و خواب کافی: به بدنتان استراحت کافی بدهید و خواب کافی را رعایت کنید. این به سیستم ایمنی شما کمک می‌کند تا عفونت را مقابله کند و بهبودی را تسریع کند.
- مصرف مایعات بیشتر: برای جبران آبی که از دست می‌دهید و جلوگیری از خشکی، مایعات را به میزان کافی مصرف کنید. آب، آب میوه‌ها و نوشیدنی‌های غیرقندی مفید هستند.
- مصرف داروها برای تسکین علائم: ممکن است پزشک شما داروهای ضدتبخیر، ضددرد یا ضدتبهکاری مانند استروئیدها را تجویز کند تا علائم شما را کاهش دهد.
- جلوگیری از فعالیت‌های شدید: خود را از فعالیت‌های فیزیکی سنگین، ورزش یا ورزش‌های تماسی خودداری کنید تا بدنتان در حال بهبودی به طور کامل قوت بگیرد.
- رعایت بهداشت شخصی: برای جلوگیری از انتقال عفونت به دیگران و بهبود سریع‌تر، بهداشت شخصی خود را رعایت کنید. از آنها می‌توان به شستشوی دست‌ها، استفاده از دستمال کاغذی در صورت عطسه و سرفه، و عدم استفاده از وسایل شخصی مشترک اشاره کرد.
در صورت بروز علائم شدید یا استمرار علائم بیش از چند هفته، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان متناسب با وضعیت شما را تعیین کند. اگر نیازمند پرستار هستید برای مراقبت از بیمار خود میتوانید از پرستار بیمار ساعتی استفاده کنید.
